شما سوار یه اتوبوسی میشی،
میشینی کنار یکی، بوسیگارش اذیتت میکنه…
میری اونور تر کنار یکی دیگه میشینی، دهنش بو سیر میده…

میری اونورتر میشینی میبینی یکی بچش خرابکاری کرده…

درسته تحمل این وضع سخته…
اما شما نمیتونی از اتوبوس بری بیرون چون اصل اتوبوس سالمه…

چون راننده اتوبوس سالمه…

شما برای رسیدن به مقصد نیاز به اتوبوس سالم و راننده سالم داری…

جمهوری اسلامی و رهبری این نظام مصداق اتوبوس سالم و راننده سالم است…

اگر این اتوبوس رو ترک کنید دیگر اتوبوس ها شمارو به مقصد نمیرسونه…
اتوبوس آمریکارو ببینید…
اتوبوس اروپارو ببینید…
هم اصل اتوبوسش ناسالمه هم رانندش مَسته…

حالا یه مسؤلی خطایی میکنه…
دلیل بر ناسالم بودن اصل نظام و راهبرد آن نیست…
پس نباید از اوتوبوسی که چون مسافرانش خلاف دارن ولی اصلش سالمه و رانندش سالمه بیرون آمد…
چون اتوبوس و راننده ی سالم دیگری وجود ندارد…
پس باید بود و خلاف مسافری را هشدار داد و جلوگیری کرد…
باید خلاف مسؤلی را هشدار داد و جلوگیری کرد…
ولی از اصل نظام و رهبری نباید روی گردانیم…
اصلا دین و دینداری هم همینگونه است.